Przez wieki jednym z największych zagrożeń dla człowieka i jego domu był pożar. Działo się tak z prostego powodu: najczęstszymi materiałami stosowanymi do budowy były: drewno, słoma, gałęzie, które to materiały są jednocześnie wysoce łatwopalne, szczególnie po wysuszeniu. Sprawy nie polepszało palenie ognia w domach, na początku na środku, a z czasem w specjalnych piecach. Ogień był zatem jednocześnie sprzymierzeńcem ludzi, ogrzewającym ich w zimowe wieczory i umożliwiającym zjedzenie im ciepłego posiłku, ale też zagrożeniem, które w chwili nieuwagi może spalić ich dom i zostawić bez dachu nad głową.Tylko nieliczni mogli pozwolić sobie na budowę z kamienia, który jest odporny na ogień. Działo się to najczęściej w zamkach lub miastach. Ale cóż z tego, że ściany budynku były kamienne, jeśli całe wyposażenie wewnątrz i dach na zewnątrz, było już z materiałów łatwopalnych? Kamień nie gwarantował zatem całkowitego bezpieczeństwa. Budynek z niego zbudowany mógł tak samo ulec mógł poważnym uszkodzeniom, jak i ten drewniany.
Dlatego cieszyć się należy z faktu, że żyjemy z czasach obecnych, w których postęp nauki i techniki oferuje nam budowę naszego domu z materiałów odpornych na ogień, takich jak beton ogniotrwały do wylewania posadzek, płyty ognioodporne do budowy ścian, oraz zaprawa ognioodporna, by połączyć to wszystko razem. W ten sposób możliwość rozwinięcia się jakiegoś dużego pożaru, który mógłby poskutkować nawet całkowitym zawaleniem się budynku, została znacznie zredukowana.
Oczywiście wewnątrz budynku nadal używane są przez ludzi materiały łatwopalne, takie jak papier, tapicerka meblowa, dywany na podłogach, ale też w każdym współczesnym budynku istnieje co najmniej kilka systemów ostrzegania i bezpieczeństwa przeciwpożarowego: czujniki dymu, zraszacze sufitowe, gaśnice proszkowe i piankowe oraz ciągle wymyślane są nowe i ulepszane już istniejące.