Odkryto już, że wszechświat jest fizycznie nieskończony, natomiast ciągle są wątpliwości, dzięki czemu Miś Puchatek A. A. Milne’a został obdarzony Olbrzymim Rozumkiem. Wybitny znawca Wielkiego Misia – John Tyerman Williams – jest skłonny uważać, że przyczyniło się do tego odżywianie niedźwiadka, a przede wszystkim jego słabość do miodu. Gdy jego przyjaciele z lasu zadowalali się warzywami, owocami – on wybierał miód. Jest w miodzie coś nadzwyczajnego, że nie tylko niedźwiadek wdrapywał się po pniu do dziupli pełnej słodkości, ale i człowiek od wieków doceniał jego właściwości.
Starożytni rozróżniali miody z Hymentu o jasnej barwie i silnym zapachu, z Sycylii po prostu dobre i smaczne, z Korsyki cierpkie i gorzkawe, a znad Morza Czarnego trujące, wywołujące obłęd. W mitach wspomina się, że miodem karmiono młodego Zeusa, z przekazów o Platonie dowiadujemy się, że miód podawano także przyszłemu wybitnemu filozofowi. Potrzeba było tysiącleci, by smakosze miodu odkryli, że w ulach jest coś jeszcze – mleczko pszczele. Prawdopodobnie dotarcie do niego nie miałoby dla człowieka większego znaczenia, bo miód człowiekowi wystarczał, gdyby nie przypadający na ów okres rozwój nauk medycznych i nowoczesnych technologii wspierających prace badawcze.
Nie jest znane laboratorium wyposażone w mikroskop, z którego dociekliwy badacz potrafił korzystać. Nie znamy też motywów zainteresowania się substancją dotąd ignorowaną. I nagle odkrycie za odkryciem. Mleczko pszczele – to bogactwo składników odżywczych, zawiera ponad dwadzieścia biopierwiastków (m.in. potas, wapń, magnez, cynk, żelazo, miedź i mangan), prawie wszystkie aminokwasy egzogenne i większość endogennych. A także wolne kwasy tłuszczowe, enzymy oraz m.in. witaminy z grupy B, wśród których na szczególną uwagę zasługuje kwas pantotenowy, obecny we wszystkich żywych tkankach. Kwas ten występuje w mleczku pszczelim w niespotykanej w przyrodzie koncentracji. Nic dziwnego, że nazwano je „eliksirem życia“. Na to określenie mleczko pszczele w pełni zasłużyło sobie, gdy jego właściwościami zajęli się badacze z wielu dziedzin medycznych.